Afgelopen zaterdag moest ik vroeg opstaan vanwege de
begrotingsdag. Eerst de krant lezen, vervolgens naar de markt en om 10.00 uur
in het Huis van de Stad. Nu het
krantlezen leverde al veel chagrijn op. “Fairtrade chocola met bittere smaak”.
Je zet je in voor Gouda als
Fairtradegemeente en dan krijg je een negatief artikel over FT onder ogen.
Vanmorgen toch maar de MaxHavelaarstichting gemaild met het dringend verzoek
via de landelijke pers openheid van zaken te
geven en te zorgen dat de doelstellingen van FT worden gewaarborgd. Ik blijf achter FT staan , maar niet als de
agrariërs geen eerlijke prijs krijgen voor hun producten.
Vervolgens het bespreken van de begroting in het Huis van de
Stad. Geen stimulerend gebeuren. ’s
Morgens kon elke fractie haar vijf- minuten- betoog houden.
Kort is soms wel goed maar nu bleek elke fractie zijn bijdrage af te
raffelen. In de middag kwamen de moties aan de orde met een nieuwe ronde van de
fracties. Inhoudelijk stelde dat niets voor. Bijna elke fractie vertelde welke
motie wel of niet ondersteuning kon verwachten.
Niet om vrolijk van te worden.
Nu nog de inhoud van de moties. Ik neem er twee onder de
loep. Motie van de ChristenUnie over de financiën van onze stad. Er werd een
dringend pleidooi gehouden om op korte termijn te komen met nieuwe maatregelen
om niet na nog enkele tegenvallers in 2013 artikel12 gemeente te
worden. Verschillende coalitiepartijen vonden de motie sympathiek maar
wilden wachten tot de voorjaarsnota – medio 2013 - om te
zien of dan extra maatregelen nodig zijn. Het coalitiefront werd gesloten en de
oppositie had het voor het nakijken. Dit leverde bij mij verontwaardiging en
boosheid op. Werkt de democratie op deze wijze? Ik waande me weer in de periode
van het monisme.
Tot slot een motie van D’66 , PvdA en Trots over de
zondagsopening van winkels. Een motie die niet alleen voor de besluitvorming in
de Eerste Kamer uitloopt maar ook een
motie die spreekt over de betrokkenen, de winkeliers ,zonder hen te hebben gesproken. Ik
sta nog steeds achter het bestaan en meerwaarde van een collectieve rustdag .
Dat is een groot goed.
Als u dit leest dan zult u misschien wel zeggen “Gooi de
handdoek in de ring” . Nee ,hoewel
zaterdag 10 november een trieste grijze dag was, na die dag kwam de zondag om
mijn geest rust te geven. Dat resulteerde uiteindelijk in een overweging die ik
de bewuste zaterdag uit het dagboek van theoloog Bonhoeffer las : “ Zie optimisme als geloof in de
toekomst. Misschien breekt morgen de jongste dag aan; dan zullen we graag het
werk voor een betere toekomst neerleggen, maar eerder niet”. Ik zeg dit graag
na.
Niet zo fatalistisch, beste Gerard.
BeantwoordenVerwijderenHet vooruitschuiven van probleven is slechts een pollitieke gang van zaken, waardoor het geduld op de proef wordt gesteld.
Ik krijg ook vaak achteraf gelijk.
Gewoon doorgaan. In het voorjaar woredt et probleem vanelf sfherper gesteld.
En dan ben jij aan de beurt.
Ben van Bommel